گاز H2S از خطرات شرایط کاری افراد در محل‌های کاری صنعتی می‌باشد که در این پروژه هدف ارائه خدمات ایمنی گاز H2S می‌باشد .

گاز H₂S یکی از خطرات کاری بسیار شدید است که ممکن است در محل‌های کاری صنعتی متعددی مشاهده شود. گاز H₂S درهر جایی که مخلوطی از هیدروکربن‌ها و سولفور (گوگرد) پیدا شود ممکن است جمع شود. همچنین از فاسد شدن مواد آلی تولید می‌شود و در مکان‌هایی مانند محل نگهداری کشتی‌ها، تونل­های معادن، آسیاب­های فراوری مواد، چاه‌های فاضلاب و مرداب‌ها ممکن است یافت شود.

کارفرمایان باید اطمینان حاصل کنند که کارکنان از اثرات مهلک و خواص کشنده گاز H₂S آگاهی دارند و چگونگی به کارگیری کمک‌های اولیه برای نجات قربانی را آموخته باشند.

شرکت ویستا فراز نیز در جهت توسعه کسب وکار و سرمایه گذاری در زمینه های جدید و توجه به نیازهای اساسی پروژه های بزرگ و زیر ساختی، اقدام به خرید و تملک تجهیزات ایمنی گاز H2S نموده است و در این راستا موفق به انعقاد قرارداد با کارفرمای محترم شرکت OEID گردیده است.

آموزش نیروهای کارفرما و سایر پیمانکاران از مهم ترین بخش های این پروژه می باشد که در شرکت ویستا فراز با استفاده از آخرین متدهای آموزش و استفاده از ابزار VR این آموزش‌ها به بهترین نحو به نیروها منتقل خواهد شد. هدف اصلی شرکت ویستافراز، انجام عملیات به شیوه ای ایمن و موثر با در نظر گرفتن تمامی اصول حفاظتی و محیط‌زیستی برای پرسنل و تجهیزات می‌باشد.

رویه‌ کمک­های اولیه

اگر شخصی در اثر استنشاق H₂S دچار حادثه شده و تنفسش قطع شود، باید پس از انتقال مصدوم به یک منطقه امن، فوراً به او تنفس مصنوعی (دهان به دهان) داده شود.

1. سطح واکنش او را ارزیابی کنید.
2. قربانی را تکان داده و او را بلند صدا بزنید.
3. تنفسش را ارزیابی کنید. (با نگاه کردن، گوش دادن و حس کردن نفسش)
4. گوشتان را نزدیک دهان و بینی قربانی قراردهید. حرکت قفسه سینه‌اش را بررسی کنید؛ به صدای تنفسش گوش دهید؛ و نفسش را روی گونه‌تان حس کنید.
5. مسیر تنفس را باز کنید.
6. سرش را به سمت عقب خم کنید و داخل دهان و گلو را چک کنید که توسط چیزی مسدود نشده باشد.
7. تنفس را مجدداً ارزیابی کنید.

این عمل به این منظور انجام می‌شود که آیا بازکردن مسیر تنفس کافی بوده‌است. (با نگاه کردن، گوش دادن و حس کردن نفسش)

• به ریه ها هوا برسانید.
• اگر نفس نمی‌کشد: مسیر تنفس را باز نگه‌دارید؛ مجرای بینی‌اش را ببندید؛ یک تنفس عمیق به او بدهید؛ به آرامی 1 تا 5/1 ثانیه به درون ریه‌اش بدمید.
• اجازه دهید ریه‌اش تخلیه شود و دومین تنفس را بدهید.
• نبضش را چک کنید.
• اگر نبض تشخیص داده شد، تهویه ریه را با نرخ 15- 12 بار بر دقیقه ادامه دهید.
• اگر هیچ نبضی تشخیص داده نشد عملیات CPR را شروع کنید.

نکته: فقط افرادی که واجد شرایط هستند اجازه دارند CRP  را اجرا کنند.