انتخاب مناسب محیط داده مشترک یا CDE گام اساسی برای اجرای BIM در یک پروژه است.

این امر برای دست اندرکاران BIM هنگام انتخاب CDE مناسب برای مشتری یک صنعت مشخص کاملا مشهود است.

تعداد ارائه دهندگان CDE در چند سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است و انتخاب درست برای پروژه دشوارتر شده است. آکادمی BIM پیشنهاد کرده است که ارزیابی ریسک انجام شود که علل اخلال در تجارت را شناسایی کند و همچنین موارد مورد نیاز CDE برای پروژه را بیش از پیش ضروری می داند. روش ارزیابی ریسک انتخاب شده روش BowTie است: یک روش ارزیابی ریسک تثبیت شده برای پیاده سازی بصری از سناریوهای قابل قبول که ممکن است در اطراف یک خطر خاص وجود داشته باشد. اولین نمودارهای BowTie واقعی در صنعت شیمی امپریال (ICI) در مورد تجزیه و تحلیل خطر ظاهر شدند. حادثه فاجعه بار پلتفرم Piper Alpha در سال 1988 صنعت نفت و گاز را بیدار کرد. تحقیقات عمومی لرد کالن در مورد این فاجعه نتیجه گرفت که درک بسیار کمی از خطرات و خطرات همراه آنها که بخشی از عملیات است، وجود دارد. او با ابداع روشی سیستماتیک برای اطمینان از کنترل این خطرات، این صنعت را ترغیب کرد تا بصیرت بیشتری در مورد تلفات حوادث و شرایط به ظاهر مستقل بدست آورد. ابتدا ، ما یک کارگاه آنلاین با تیم مدیریت اطلاعات کارفرما (IM) برگزار کردیم که در آن ابتدا اصطلاحات روش BowTie و نحوه کار آنها آموزش داده شد. برای ایجاد، همکاری و متمرکز کردن ارتباطات درون تیمی از یک ابزار نرم افزاری مشترک استفاده شد. روش BowTie تجسم قابل درکی از روابط بین دلایل اختلال در کار، تشدید چنین رویدادهایی، کنترل های جلوگیری از وقوع رویداد و اقدامات آمادگی برای محدود کردن تأثیر تجارت را فراهم می کند. این نمودار به صورت پاپیون شکل گرفته و تمایز روشنی را بین مدیریت ریسک فعال و واکنش پذیر ایجاد می کند.

محیط داده مشترک یا CDE

محیط داده مشترک

مدل BowTie از عناصر مختلفی تشکیل شده است که یک تصویر خطر ایجاد می کند. تصویر خطر حول محور Hazard است که می تواند چیزی در یک سازمان، اطراف آن یا بخشی از آن باشد، یا فعالیتی که امکان ایجاد آسیب یا خطر را دارد. در روش BowTie، فقدان کنترل، شناسایی یک خطر یا وضعیت نامطلوب سیستم است. در مورد پروژه، تیم خلاصه ای از فقدان کنترل ها را “عدم توانایی اشتراک و دسترسی به داده ها در CDE” عنوان کرد. با درک روش، طولی نکشید که تیم تهدیدهای مختلف از عدم اجرای و عدم انطباق با BIM را شناسایی کرد. نتایج مشخص شد، که خروجی  نامطلوب ناشی از اختلالات موجود، مانند ارتباط نادرست و تکرار داده ها، بود. تیم پروژه برای هر تهدید و پیامد، موانعی(محدودیت هایی) را تعیین کرد که اقدامات لازم برای پیشگیری، کنترل یا کاهش موارد فقدان کنترل است. پیش از این نمودار BowTie شروع به شکل گرفتن کرده و  تیم باید نقاط ضعف بالقوه چارچوب کنترل را درک کند. این تیم عوامل تشدیدی را که به طور بالقوه باعث کاهش اثر محدودیت ها می شود، شناسایی کرد. سرانجام، محدودیت های عوامل تشدید شناسایی شدند: اینها از تأثیر عوامل تشدید بر موانع جلوگیری می کنند نتیجه کار تیم مدیریت اطلاعات کاملاً لذت بخش بود و اکنون روش BowTie به عنوان ابزاری برای ارزیابی ریسک در سایر جنبه های پروژه برای مدیریت و کاهش خطرات بکار گرفته می شود.